سیمای اربعین با مژده لواسانی و دیگران؛ نقد میرفتاح به تلویزیون چه بود؟
به گزارش هیرکان هنر به نقل از فرهنگ آفرینان، «هفت روز سیما» عنوان یک بسته خبری-تحلیلی است که در پایان هر هفته به بازخوانی متن و حاشیه اتفاقات خبری صدا و سیما و شبکه نمایش خانگی می‌پردازد. همچنین در این بسته، نیم‌نگاهی هم به شایعات و اخبار غیررسمی داریم و در تلاش هستیم در کوتاه‌ترین زمان ممکن از مهمترین اخبار هفته در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی باخبر شوید.
امروز پنجشنبه ۲۳ مرداد می‌توانید با شماره ۲۰۹ بسته خبری «هفت روز سیما» همراه شوید.
چهره هفته؛ زینب علیپور
جمعه ای که گذشت ۱۷ مرداد روز خبرنگار بود و طبیعتاً در یک هفته اخیر تجلیل ها و مراسم های مختلفی برای خبرنگاران و اهالی رسانه از طرف نهادهای مختلف برگزار شد. برخی با گل و تجلیل نزد خبرنگار رفتند و برخی خبرنگاران را نزد خود فرا خواندند.
در میان این آئین‌ها خوب بود صداوسیما از زنده یاد زینب علیپور خبرنگاری که سال ها در حوزه سینما و تلویزیون زحمت کشید و در سال های اخیر در روزنامه جام جم قلم زد و گزارش ها و یادداشت هایش بی وقفه در این رسانه چاپ می شد، یادی می‌کرد.
زینب علیپور بیش از ۲ دهه از عمرش را پای رسانه، خبر و روزنامه نگاری گذاشت و بیش از ۲ سال بود که با بیماری نارسایی کلیوی مبارزه می‌کرد.
او ۲۵ آبان ۱۴۰۳ در پی عارضه تنفسی به بیمارستان منتقل شد و متاسفانه شب‌هنگام در اثر ایست قلبی به‌رحمت الهی پیوست. رفتن ناگهانی او هنوز هم برای دوستانش باورکردنی نیست چراکه شور و انرژی فراوانی برای زندگی و حتی حرفه خود صرف می کرد.
کاش این روزها یکی از قاب های برنامه های تلویزیونی هم به این خبرنگار بااخلاق و خوش انرژی رسانه اختصاص می یافت.
نقد هفته؛ نقد علی میرفتاح به تلویزیون
سیدعلی میرفتاح چندی پیش گفتگویی با اکبر نبوی داشت که در آن انتقاداتی هم نسبت به تلویزیون مطرح کرد. او در سخنانی گفت «این تلویزیون، آیینه ای نیست که همه شهروندان خودشان را در آن ببینند. نه شهروند نه شاعر خودش را در آن نمی بیند، ما یک شاعر درجه یک داشتیم در این مملکت به نام آقای ابتهاج که شاعر درجه یکی بوده است و من کتاب هایش را می خرم و می خوانم یا آقای شفیعی کدکنی شاعری است که دوستش دارم ولی در تلویزیون اینها را نمی بینم. منِ شهروند باید این آدم ها و هنرمندان را ببینم. تلویزیون نمایندگی نمی کند برای این شهروند و آن وقت نتیجه این می‌شود که بی‌بی‌سی باید برای ابتهاج برنامه و فیلم بسازد. عرصه که خالی نمی‌ماند! من که به نیت پلید بی بی سی یقین دارم …»
این هفته سالروز درگذشت هوشنگ ابتهاج بود. هرچند در برخی برنامه ها به شکل آیتمی کوتاه یا به شکل گذرا به این مناسبت اشاره شد و البته رادیو با برنامه های مفصل تری به هوشنگ ابتهاج پرداخت اما تلویزیون به شکل ویژه برنامه ای را برای این شاعر تولید نکرد.
یک دلیل مهم این ماجرا به این برمی گردد که تلویزیون این روزها ویژه برنامه هنری ادبی که به رویدادها و مناسبت های این چنینی بپردازد، ندارد. حتی شبکه چهار سیما که بار برنامه های فرهنگی، هنری و ادبی تلویزیون را به دوش می کشد در این ایام بیشتر برنامه هایش سمت و سوی سیاسی پیدا کرده است.
تلویزیون وظیفه دارد به شخصیت های فرهنگی و هنری و مفاخر ملی که عمری برای اندیشه و فرهنگ و هنر این کشور صرف کرده اند، بپردازد. این افراد میراثی گرانبها از آثار مختلف به جا گذاشته اند و سرمایه هایی هستند که اگر تلویزیون از آنها حرفی نزند، نمی تواند به ماموریت خود به عنوان دانشگاه انسان سازی که از آن انتظار می‌رود، عمل کند.
